ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ
ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Ε.Μ.Μ.Ε.
(19/ 03/ 2007)
Την Πέμπτη 8 Μαρτίου και ενώ πραγματοποιούταν πανελλαδικό συλλαλητήριο στο κέντρο της Αθήνας, το οποίο έχρηζε ποσοτικά και ποιοτικά μεγάλης δυναμικής, ψηφίστηκε στη Βουλή ο «νόμος-πλαίσιο».Η πορεία κινήθηκε προς τη Bουλή, με αξιοσημείωτο παλμό και όγκο που άγγιζε κατά προσέγγιση τις 35.000 διαδηλωτών. Στη συμβολή Πανεπιστημίου και Βασ. Σοφίας μερίδα φοιτητών επιλέγει να συγκρουστεί με τις παρατεταγμένες δυνάμεις των ΜΑΤ, τα οποία απαντούν με ρίψη δακρυγόνων. Με αφετηρία το σημείο αυτό, η σύγκρουση γενικεύεται. Οι δυνάμεις καταστολής προσπαθούν να απωθήσουν τους φοιτητές με χρήση δακρυγόνων, ξυλοδαρμούς και συλλήψεις. Αποτέλεσμα, η πορεία σπάει στα δύο και μέρος της καταδιώκεται προς τα Προπύλαια. Η προσπάθεια να επανενωθεί με το υπόλοιπο μέρος της πορείας το οποίο παρέμενε στη Βουλή, αρχικά παρακωλύεται από παρατεταγμένες διμοιρίες των ΜΑΤ, αλλά επιτυγχάνεται αργότερα. Ωστόσο στη Βουλή παρά την «προσπάθεια» των δυνάμεων καταστολής η ένταση δεν αποκλιμακώνεται. Διμοιρίες κυκλώνουν το σύνολο των διαδηλωτών και προβαίνουν σε ασύστολη χρήση χημικών και χειροβομβίδων κρότου λάμψης μέσα στο σώμα της πορείας. Επίσης χρησιμοποιούν αφειδώς τα γκλομπ τους και προχωρούν σε περισσότερες συλλήψεις. Η πορεία διαλύεται με πανικόβλητους τους διαδηλωτές να τρέχουν (πολλοί από τους οποίους «συνοδεύονται» μέχρι την Ομόνοια από τα ΜΑΤ). Μέρος της πορείας ανασυντάσσεται και κατευθύνεται στα Προπύλαια. Ακολουθεί αυθόρμητη κατάληψη της πρυτανείας με αφορμή τα γεγονότα και σκοπό την αξιοποίηση του χώρου ως κέντρου αντιπληροφόρησης, συντονισμού δράσεων και συζητήσεων. Αίτημα των καταληψιών η άμεση απελευθέρωση των 61 ατόμων που οδηγήθηκαν στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών. Από τη μεριά της η «άμεμπτη» ελληνική δικαιοσύνη επισύρει κακουργήματα σε 9 εκ των συλληφθέντων και πλημμελήματα στους λοιπούς νομιμοποιώντας έτσι την πολιτική επιλογή να καταστέλλονται άγρια οι πορείες.
Στην παρούσα φάση, η όξυνση της καταστολής δεν είναι καθόλου ξεκομμένη από τις δικές μας επιλογές. Τη στιγμή που η κυβέρνηση, παρά τις κοινωνικές αντιδράσεις, καταθέτει και ψηφίζει το νέο νόμο-πλαίσιο, το φοιτητικό κίνημα επιλέγει να οξύνει τον αγώνα με συνέχιση των καταλήψεων, μαζικές πορείες, εξωστρεφείς δράσεις μπλοκαρίσματος της ομαλότητας και της τάξης και κινήσεις αντιπληροφόρησης. Σχεδόν ένα χρόνο μετά την κορύφωση που ζήσαμε τον Μάη-Ιούνη συνεχίζουμε να εκφράζουμε δυναμικά την αντίθεση μας με διαδηλώσεις, καταλήψεις διαρκείας και πολύμορφες δράσεις που ξεπηδούν από αυτές και με βάση αυτό εφαρμόζεται ως πολιτική απόφαση το δόγμα της μηδενικής ανοχής με την ενεργοποίηση όλων των μηχανισμών καταστολής του κινήματος. Σε πρώτο επίπεδο ρίχνουν στην αρένα τους πραίτορες που αρχικά με την έντονη και προκλητική παρουσία τους σε συλλαλητήρια, δράσεις και κινήσεις αλληλεγγύης (που αποτελούν και από την πλευρά μας πρόκληση και ποιοτικό άλμα του αγώνα) και κατ’ επέκταση με επιθέσεις με δακρυγόνα, ξυλοδαρμούς, ανθρωποκυνηγητά, πυροβολισμούς και συλλήψεις επιδιώκουν να μας τρομοκρατήσουν. Σε δεύτερο επίπεδο, αναλαμβάνουν ρόλο (καταστολής!) τα ΜΜΕ, τα οποία απονοηματοδοτούν το φοιτητικό κίνημα διαστρεβλώνοντας και πουλώντας την εικόνα του, ώστε αυτή να εξυπηρετεί την πολιτική των κέντρων εξουσίας στα οποία ανήκουν σκοπεύοντας στην κατασκευή συνειδήσεων και τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης. Τέλος, μετά από μήνες απαξίωσης των Γενικών Συνελεύσεων και κάθε συλλογικής πολιτικής διαδικασίας των φοιτητών η κυβέρνηση επιστρατεύει ως απεργοσπαστικό μηχανισμό την πολιτική της νεολαία μέσα στα πανεπιστήμια προκειμένου να χτυπήσει τις καταλήψεις με «θεμιτά ή αθέμιτα» μέσα. Όσο κι αν προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν να καταστείλουν τον αγώνα μας εμείς συνεχίζουμε με περαιτέρω όξυνση του σε όλα τα πεδία μέχρι να καταργηθεί ο νέος νόμος πλαίσιο.
Μέχρι τώρα δημιουργώντας αναβρασμό στο χώρο της παιδείας και μεταφέροντας και στο εσωτερικό της αξιωματικής αντιπολίτευσης καταφέραμε να τη σύρουμε σε μια ανιαρή στάση δήθεν αντιπολίτευσης με αποτέλεσμα να από«συρθεί» από τη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος. Έτσι, μπλοκάραμε την αναθεώρηση του άρθρου 16 η οποία ανοίγει το δρόμο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, την υποβάθμιση της ήδη απαξιωμένης δημόσιας εκπαίδευσης και τη “νομιμοποίηση” των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων στα δημόσια πανεπιστήμια (χορηγίες, έρευνα κτλ). Το πλαίσιο της γενικότερης αναδιαρθρωτικής πολιτικής στην εκπαίδευση συμπληρώνουν ο νόμος– πλαίσιο που η κυβέρνηση σπεύδει ν’ αναστήσει μετά την ολική αντίσταση του φοιτητικού κινήματος τον Μάη-Ιούνη, καθώς και τα ψηφισμένα νομοσχέδια που αφορούν στην αξιολόγηση και στα ΙΔΒΕ-ΔΟΑΤΑΠ. Συγκεκριμένα, ο νέος νόμος πλαίσιο, αναφέρει, «Το ακαδημαϊκό άσυλο αναγνωρίζεται έναντι οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει για την κατοχύρωση των ακαδημαϊκών ελευθεριών και για την προστασία του δικαιώματος στη γνώση, τη μάθηση και την εργασία όλων ανεξαιρέτως των μελών των ΑΕΙ». Έτσι, ουσιαστικά απονοηματοδοτείται η έννοια του κοινωνικού ασύλου και εμποδίζεται η ανάπτυξη φοιτητικών και ευρύτερα κοινωνικών αντιστάσεων καθώς τα μέσα που μετέρχονται οι αγωνιζόμενοι (καταλήψεις, απεργίες) ποινικοποιούνται, ενώ συγχρόνως το κράτος αναλαμβάνει ρόλο «προστάτη» του πανεπιστημιακού χώρου και κυρίως της παραγωγικής διαδικασίας. Επιπλέον με την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου (περιορισμός του σε χώρους εκπαιδευτικής διαδικασίας και έρευνας άρση του κατόπιν απόφασης του Πρυτανικού Συμβουλίου με πλειοψηφία και όχι με ομοφωνία)γίνεται έρμαιο στα χέρια αντιδραστικών Πρυτάνεων και ουσιαστικά εκτοπίζονται οι φοιτητές από την διαδικασία της όποια σχετικής απόφασης. Επιπλέον, ο νόμος πλαίσιο θέτει όριο σπουδών (2ν), ανταποδοτικά κριτήρια για φοιτητές από χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα (εκβιάζοντας τους να εργάζονται μέσα στα πανεπιστήμια ενώ ταυτόχρονα πρέπει να περνούν όλα τα μαθήματα), εισάγει managers στις σχολές οι οποίοι θα διαχειρίζονται τα κονδύλια για τα 4ετή ερευνητικά προγράμματα (μέσω των οποίων θα εκβιάζεται η κάθε σχολή να προσαρμόσει την γνώση και την έρευνα στις ανάγκες της αγοράς). Όλα τα παραπάνω αποσκοπούν στην εντατικοποίηση των σπουδών και της ζωής του φοιτητή, στη μετακύληση του κόστους αναπαραγωγής της γνώσης στον ίδιο ως άτομο αλλά και στην πειθάρχηση του φοιτητικού σώματος και των αγώνων του, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον εκβιασμό απώλειας εξαμήνου σε περίπτωση κατάληψης. Πρόκειται για ρυθμίσεις που στο σύνολό τους θα εντείνουν τον ταξικό χαρακτήρα της ‘’δημόσιας παιδείας’’ ο οποίος ήδη καθορίζεται σημαντικά από τους εξεταστικούς φραγμούς στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση (πανελλαδικές εξετάσεις, βάση του 10). Θεωρούμε απαραίτητη την απεμπλοκή της υποχρεωτικής εκπαίδευσης από τους εξεταστικούς φραγμούς και την κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων για την εισαγωγή στη ανώτατη εκπαίδευση.
Μέσω της προωθούμενης εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης επιχειρείται η δημιουργία του νέου μοντέλου του εργαζομένου που οφείλει να είναι κινητικός, ευέλικτος και χωρίς συλλογικά δικαιώματα άρα εξατομικευμένος και ευάλωτος στις ορέξεις του κεφαλαίου ,για το οποίο εργαζόμαστε και ως απλοί φοιτητές κατά τη διάρκεια των σπουδών μας αναπαράγοντας τους εαυτούς μας ως εργατικό δυναμικό. Το γεγονός αυτό καθιστά τις παροχές της δωρεάν σίτισης - στέγασης –μεταφορών αδιαπραγμάτευτες ως ελάχιστο αντάλλαγμα για τη γνώση την οποία αναπαράγουμε και στην οποία στηρίζεται η λειτουργία του κοινωνικού εργοστασίου.
Ο οδοστρωτήρας της εργασιακής και εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης οξύνει την εργασιακή ανασφάλεια που υπάρχει ήδη και βιώνουμε εμείς, οι φοιτητές των ΕΜΜΕ, που αναγκαζόμαστε (με την συναίνεση βέβαια της ΕΣΗΕΑ) να δουλεύουμε άμισθοι κάτω από την πρόφαση της πρακτικής άσκησης – μαθητείας. Όλοι ξέρουμε ότι στην πραγματικότητα μιλάμε για απλήρωτη εργασία, με άλλα λόγια απροκάλυπτη εκμετάλλευση. Το γενικευμένο καθεστώς της επισφαλούς-ελαστικής εργασίας κυριαρχεί πλέον μέσα στα πανεπιστήμια όπου οι φοιτητές δουλεύουν και κάνουν έρευνες σε εργαστήρια απλήρωτοι αλλά και έξω από τις σχολές όπου, υπό τον εκβιασμό της ανεργίας, κυρίως νέοι εργαζόμενοι αναγκάζονται να δουλεύουν κακοπληρωμένα 3ωρα και 4ωρα σε καθεστώς συμβάσεων ορισμένου χρόνου ή μαύρης εργασίας. Βέβαια, τα προβλήματα της σχολής των ΕΜΜΕ δεν περιορίζονται στην πρακτική άσκηση. Επεκτείνονται στην προσπάθεια αναπροσαρμογής των σπουδών στην κατεύθυνση της εξειδίκευσης και στην έλλειψη ενιαίου κτιρίου που να καλύπτει τις λειτουργικές ανάγκες του τμήματος, έλλειψη που καθιστά ανέφικτη την συγκρότηση και ανάπτυξη πραγματικής φοιτητικής κοινότητας.
Επίσης, η διαγραφή μεταπτυχιακών φοιτητών από τη Γενική Συνέλευση Τμήματος λίγους μήνες πριν, άνοιξε διάπλατα την πόρτα για την εφαρμογή του νόμου πλαισίου και της ρύθμισης για όρια στο χρόνο φοίτησης. Και βέβαια μπροστά σε αυτήν την αυθαιρεσία στεκόμαστε δίπλα και στον αγώνα του Συλλόγου Μεταπτυχιακών ο οποίος μπήκε και αυτός δυναμικά στο χορό των κινητοποιήσεων. Θεωρούμε τη στάση τους αυτή άκρως υπονομευτική έστω και για τη δημιουργία του κοινού μετώπου αγώνα (που οι ίδιοι ευαγγελίζονταν τον Μάη και τον Ιούνη) και για αυτό απαιτούμε αφενός την άμεση σύγκληση του Ενιαίου συλλόγου μελών ΔΕΠ και αφετέρου να αποσαφηνίσουν τη θέση τους απέναντι στις «μεταρρυθμίσεις» και στον αγώνα μας.
Η ψήφιση του νόμου αποτελεί πλέον γεγονός και πολλοί θα σπεύσουν να καταδικάσουν τις καταλήψεις και τις κινητοποιήσεις ως μάταιες. Οι δυναμικές όμως, που έχουν αναδειχθεί από το φοιτητικό κόσμο (και όχι μόνο) καθιστούν σαφές πως τώρα έχει έρθει η ώρα της κλιμάκωσης, Συνεχίζουμε δίνοντας την απάντηση μας στο δρόμο, ανοίγοντας τις καταλήψεις και σε άλλα κοινωνικά κομμάτια και δρώντας πολύμορφα σε καθημερινό επίπεδο (με δράσεις, αντιπληροφόρηση κλπ). Τίποτα δε διαφέρει πέρα από την αλλαγή των όρων. Απαιτούμε πλέον την κατάργηση του νέου νόμου-πλαισίου και προχωράμε στην κατεύθυνση της μη εφαρμογής του στην πράξη.
Είναι καιρός να αντιληφθούν πολλοί ότι οι φοιτητές δεν είμαστε συντεχνία και δε δεχόμαστε κανενός είδους στειρότητα στο κίνημα. Δεν παζαρεύουμε το «ν+2» με το «2ν». Απαιτούμε πολλά παραπάνω απ’ όσα (δεν) μας προσφέρουν. Ωστόσο, οι φοιτητές είμαστε ένα μέρος –δεν είμαστε οι μόνοι, ούτε είμαστε μόνοι- από το σύνολο όσων αντιστέκονται στην αναδιαρθρωτική πολιτική που εκπορεύεται τα τελευταία χρόνια από τα διάφορα κέντρα εξουσίας και η οποία επιδιώκει να ισοπεδώσει τις ζωές μας μέσα από αλλαγές στους τομείς της εκπαίδευσης και της εργασίας. Άλλωστε, το μεθοδευμένο χτύπημα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (βλ. αξιολόγηση – ΙΔΒΕ – ΔΟΑΤΑΠ, νόμος πλαίσιο, αναθεώρηση άρθρου 16) σχετίζεται άμεσα με τους όρους με τους οποίους θέλουν να μας εισάγουν στην παραγωγή και επομένως το φοιτητικό κίνημα σε καμία περίπτωση δεν αναλώνεται σε ένα ζήτημα αμιγώς φοιτητικό. Έτσι, η συνέχιση των κινητοποιήσεων όχι μόνο θα στοχεύσει στην παρακώλυση της εφαρμογής του νόμου πλαισίου στα πανεπιστήμια, αλλά επίσης θα αποτελέσει πεδίο αναφοράς για επόμενους αγώνες.
ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΣΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ.
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ, ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ.
Απαιτούμε:
-Να μην αναθεωρηθεί το άρθρο 16.
-Να μην εφαρμοστούν- να σταματήσουμε τα ψηφισμένα Νομοσχέδια για αξιολόγηση- ΙΔΒΕ- ΔΟΑΤΑΠ.
-Να καταργηθεί ο νόμος πλαίσιο.
-Κάτω τα χέρια από το άσυλο.
-Ούτε μια ώρα απλήρωτοι! Όχι στην άμισθη-επισφαλή εργασία
-Δωρεάν σπουδές, σίτιση, στέγαση, μεταφορές.
-Κατάργηση των εξεταστικών φραγμών. Ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
-Καμία διαγραφή φοιτητών. Άρση της αντιδραστικής απόφασης της Γ.Σ. Τμήματος και της συγκεκριμένης αντιδραστικής ρύθμισης.
-Ενιαίο κτίριο που να καλύπτει όλες τις λειτουργικές και διοικητικές ανάγκες του τμήματος στο κέντρο της Αθήνας.
-Καμία αναπροσαρμογή του προγράμματος σπουδών!
- Καμία δίωξη αγωνιστών από πανεκπαιδευτικές πορείες. Αθώωση των συλληφθέντων της
πορείας της 8ης Μαρτίου. Άμεση και άνευ όρων απελευθέρωση του συναγωνιστή Β. Στεργίου.
Προχωράμε σε:
-Κατάληψη διαρκείας, με νέα Γενική Συνέλευση Φοιτητών τη Δευτέρα 26/3/2007 και ώρα 15.00 (Καλαμιώτου Α’)
-Συγκέντρωση στα δικαστήρια της πρώην σχολής Ευελπίδων την Τετάρτη 21 Μαρτίου όπου θα εκδικαστεί η υπόθεση των 49 συλληφθέντων της πορείας της 8ης Μάρτη που διώκονται με κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος.
-Συμμετοχή στο πανελλαδικό-πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 22/3/2007 (ώρα 12.00 Προπύλαια). Προσυγκέντρωση στις 11.00 στην Καπνικαρέα.
-Ενιαίο συντονισμό με φοιτητικούς και σπουδαστικούς συλλόγους μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες. Συντονισμός και με άλλα κοινωνικά αντιστεκόμενα κομμάτια (άνεργοι, εργαζόμενοι, μαθητές, δάσκαλοι, καθηγητές κοκ).
-Καταλήψεις ραδιοφωνικών σταθμών, μπλοκαρίσματα δρόμων και παρεμβάσεις αντιπληροφόρησης σε συντονισμό με άλλους φοιτητικούς και σπουδαστικούς συλλόγους.
-Καθημερινή ανοιχτή συνέλευση κατάληψης. Η συνέλευση κατάληψης να έχει όλη την ευθύνη της κατάληψης και των εκδηλώσεων. Να μην έχει μόνο το ρόλο της εφαρμογής της απόφασης αλλά μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες να είναι χώρος πραγματικής πολιτικής ζύμωσης και αντιπαράθεσης. Να γίνει προσπάθεια για κινηματική και πολιτική ενοποίηση όλων των συνιστωσών του κινήματος ( ανέργων, εργαζομένων, μαθητών, καθηγητών, δασκάλων, φοιτητών κοκ). Αποτέλεσμα αυτού μπορεί να είναι η κοινή δράση, ο περαιτέρω σχεδιασμός, ακόμα και μία πρόταση σε επόμενη Γ. Σ. Σε καμία περίπτωση δεν θα αντιτίθεται στην απόφαση της Γ.Σ του Συλλόγου.
-Συμμετοχή του συλλόγου στο ενιαίο Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και καταλήψεων φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων, στη βάση της απόφασης της Γενικής Συνέλευσης χωρίς εκλεγμένο αντιπρόσωπο, με σκοπό το συντονισμό δράσης.
ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΔΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ
