…το διάλειμμα άλλωστε μόνο τα αφεντικά βλάπτει
«Η φάμπρικα δεν σταματά, δουλεύει νύχτα-μέρα
Και πως τον λένε τον διπλανό, να τους ρωτήσω δεν μπορώ, ούτε να πάρω αέρα
Είμαι το νούμερο (1188)8, με ξέρουν όλοι με αυτό,
κι εγώ κρατάω μυστικό ποιο είναι το όνομα μου»
Στην θέση που κάθεσαι εσύ για ένα 12μηνο, επαναλαμβάνοντας νούμερα, ονόματα κι οδούς, εξυπηρετώντας την διακίνηση των πληροφοριών που έχει ανάγκη ο ρυθμός παραγωγής του καπιταλισμού, έχουμε περάσει και πολλοί από εμάς. Έχουμε σκοτώσει πολλά 3 ώρα από την ζωή μας με τα 400κάτι ευρώ να μας φαίνονται ισχυρό δέλεαρ σε σχέση με άλλες κακοπληρωμένες δουλειές. Έχουμε μιλήσει όπως κι εσύ με άπειρους ανθρώπους χωρίς να έχουμε πραγματικά επικοινωνήσει με κανέναν, έχουμε νοιώσει την ανάγκη να πατήσουμε «not ready» για να ξεφύγει λίγο η ζωή μας από τον έλεγχο της μηχανής, έχουμε ακούσει κι εμείς τις φωνές του/της επιτηρητή/τριας να επιστρέψουμε γιατί «ξεπεράσαμε το επιτρεπτό όριο» διαλείμματος» (που κανείς τους δεν φρόντισε να μας πει ποιο πραγματικά είναι).
Οι φοιτήτριες/τες που δουλεύουν στα τηλεφωνικά κέντρα του ΟΤΕ ή των άλλων ιδιωτικών εταιρειών είναι ένα κατεξοχήν παράδειγμα νέου εργαζόμενου σε συνθήκες επισφαλούς/ελαστικής εργασίας. Οι φοιτήτριες/τες για τα αφεντικά δεν είναι τίποτα παραπάνω από έναν ωκεανό σκλάβων, μέσα από τον οποίον μπορούν να ψαρεύουν ανά έτος εξαρτήματα εργατικής δύναμης που έχει ανάγκη η μηχανή τους, τα εξαρτήματα που έχει ανάγκη το κεφάλαιο για να αποκομίσει περισσότερα κέρδη. Κέρδη που έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με την ανάγκη των (νέων) ανθρώπων για ζωή, επικοινωνία, ελεύθερο κι όχι νεκρό χρόνο. Τα αφεντικά επίσης εκμεταλλεύονται την ανάγκη των φοιτητών να δουλεύουν λίγες ώρες για να μπορούν να αντεπεξέλθουν στις σπουδές τους, παρουσιάζοντας ως «ευεργεσία/χάρη» το γεγονός ότι δουλεύουμε χωρίς συλλογικά δικαιώματα, υπό άθλιες κι ανθυγιείνες συνθήκες μπροστά από μια οθόνη, λες και θα έπρεπε να τους είμαστε κι ευγνώμονες για τα ψίχουλα που μας δίνουν. Ψίχουλα που μπορούν να μετατραπούν σε δόλωμα για περισσότερη παραγωγικότητα, σε περίπτωση που «τσιμπήσουμε» στα «μπόνους» που δίνουν σε περίπτωση που γίνουμε τελείως ρομπότ κι εξυπηρετήσουμε ακόμα περισσότερους πελάτες. Για τους ξεπουλημένους εργατοπατέρες και τα συνδικάτα τέλος, δεν είμαστε τίποτα παραπάνω από έναν αστερίσκο στις συμβάσεις που υπογράφουν με τα αφεντικά για κατάργηση της μονιμότητας των εργαζομένων και την αντικατάσταση τους από νέους/ελαστικούς και χωρίς δικαιώματα εργαζόμενους σαν εσάς, σαν εμάς.
Αυτή την στιγμή χιλιάδες φοιτητές βρίσκονται σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις, έχουν καταλάβει τις σχολές τους σε όλη την Ελλάδα και κατεβαίνουν δυναμικά στον δρόμο, αντιστεκόμενοι στην επέλαση του κεφαλαίου στην εκπαίδευση. Αντιστεκόμενοι στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και στην κατάθεση του νέου νόμου-πλαίσιου, που θα φέρουν περισσότερο ανταγωνισμό και πειθάρχηση των φοιτητών μέσα στις σχολές, ανταγωνισμό και πειθάρχηση που βιώνουμε ήδη στις δουλείες που πολλοί από εμάς πιάνουμε. Αντιστέκονται συνολικά ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που έχει ως στόχο να γίνουμε φοιτητές-φυτά που θα μαζεύουμε ατομικές μονάδες και μπόνους μαθητέιας-προϋπηρεσίας, μέσω των οποίων θα κρίνουν τα αφεντικά αν είμαστε κάθε στιγμή άξιοι για την εξυπηρέτηση των αναγκών τους κι όχι των αναγκών μας. Για να γίνουμε εργαζόμενοι-ατομικές μονάδες, χωρίς συλλογικά δικαιώματα, που κάθε ώρα και στιγμή θα μπορούν να μας απολύουν και να μας στέλνουν για «επανακατάρτιση», αν δεν είμαστε αρκετά παραγωγικοί-υπάκουοι.
Θεωρούμε και το λέμε και στις αποφάσεις μας, ότι η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση σχετίζεται άμεσα με την εργασιακή αναδιάρθρωση, με τις συνθήκες δηλαδή κάτω από τις οποίες παράγουμε υπεραξία είτε μέσα στις σχολές (έρευνες/πρακτική άσκηση/άμισθη εργασία) είτε έξω από αυτές (τηλεφωνικά κέντρα, φυλλάδια, σερβιτόρες, ντελίβερι κτλ.). Αυτό που λείπει από το φοιτητικό κίνημα είναι να εξαπλώσει την αντίσταση του κι έξω από τις σχολές, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τους χώρους εργασίας φοιτητών, σαν τα κάτεργα του ΟΤΕ. Νομίζουμε ότι τους «από πάνω» θα τους έλουζε κρύος ιδρώτας, αν έβλεπαν ότι αντί η αναδιάρθρωση να περνάει από την εργασία στην εκπαίδευση, γίνεται το αντίθετο: η αντίσταση στην εκπαίδευση μετατρέπεται και σ’ αντίσταση στους χώρους εργασίας.
Γνωρίζουμε όλοι πόσο δύσκολο είναι σε τέτοιες εργασιακές συνθήκες να ξεπεραστεί ο ατομικισμός, η αδιαφορία κι η παραίτηση που κυριαρχούν. Τώρα, όμως, που χιλιάδες φοιτητές αγωνίζονται κ’ ορθώνουν το ανάστημα τους είναι η κατάλληλη περίοδος να συνδέσουμε τους αγώνες μας για να απαιτήσουμε καλύτερες συνθήκες εργασίας, για να παλέψουμε για την αξιοπρέπεια μας. Καλούμε όλους τους φοιτητές-νέους εργαζόμενους να πηγαίνουν στις γενικές συνελεύσεις και τις καταλήψεις και να μιλάνε για τις δουλείες τους, να αρχίσουμε σιγά-σιγά να οργανώνουμε συλλογικές δράσεις μπλοκαρίσματος τόσο της εκπαιδευτικής όσο και της εργασιακής αναδιάρθρωσης. Μέσα από συλλογικές διαδικασίες είναι επιτακτικό να διεκδικήσουμε απλά πράγματα που θα στείλουν όμως ηχηρό μήνυμα στα αφεντικά, όπως το να κάνουμε στάση εργασίας τις ώρες των φοιτητικών συλλαλητηρίων για να συμμετέχουμε σ’ αυτά. Ήδη τα αφεντικά προσπαθούν να τρομοκρατήσουν οποιονδήποτε προσπαθεί να αντισταθεί και να αρθρώσει αγωνιστικό λόγο σε δουλειές όπως των τηλεφωνικών κέντρων. Η αλληλεγγύη παραμένει το μόνο μας όπλο και επιβάλλεται σιγά-σιγά να το χρησιμοποιήσουμε κι έξω από τις σχολές μας.
Καταληψίες φοιτητές-τριες Νέοι-ες εργαζόμενοι
*ενημέρωση για μια από τις δράσεις στον ΟΤΕ στο http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=651535
