ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΕΜΜΕ
(6/12/2006)
(6/12/2006)
Οι φοιτητές, τον Μάη και τον Ιούνιο, με όπλα τους τις μαζικές συνελεύσεις, τις εκατοντάδες ζωντανές καταλήψεις και τη δυναμική τους παρουσία στους δρόμους όλης της Ελλάδας, αντιστάθηκαν ενάντια στην εκπαιδευτική και εργασιακή αναδιάρθρωση. Το φοιτητικό κίνημα αντιστάθηκε στον προωθούμενο νόμο-πλαίσιο ο οποίος προβλέπει:
· Αποβολή των φοιτητών που δεν τελειώνουν τις σπουδές τους σε ν+2 έτη ή αποτυγχάνουν 3 φορές στο ίδιο μάθημα
· Κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων
· Εισαγωγή manager στα πανεπιστήμια
· «Επαναπροσδιορισμό» του ασύλου και προωθεί τη μεταφορά του κόστους σπουδών στις τσέπες των φοιτητών, καθώς και την εντατικοποίηση των σπουδών άρα και των ζωών μας.
Επίσης, μέσω του επαναπροσδιορισμού της έννοιας του ασύλου, επιχειρείται η πλήρης κατάργησή του που σημαίνει στυγνή επίθεση σ’ ένα κεκτημένο που κατοχυρώθηκε από αγώνες του παρελθόντος, καθώς και την περιστολή των δικαιωμάτων που περιλαμβάνει (ελεύθερη διακίνηση και έκφραση ιδεών κ.ά.) που αποτελεί μία μόνο πτυχή στη γενικευμένη κατασταλτική πολιτική του κράτους δείγματα της οποίας ζούμε και τώρα όπου το κράτος διώκει ποινικά φοιτητές από τις κινητοποιήσεις του Μάη-Ιούνη αλλά και καταστέλλει απρόκλητα ολόκληρα μπλοκ διαδηλωτών όπως στην πρόσφατη πορεία του Πολυτεχνείου.. Απέναντι στον ευτελισμό του ασύλου σε ακαδημαϊκό ζήτημα, προτάξαμε την κοινωνική του υπεράσπιση και την ανάδειξή του σε κοινωνικό ζήτημα, πέρα από την ακαδημαϊκή κοινότητα.
Αιχμή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης αποτελεί και η αναθεώρηση του άρθρου 16 του συντάγματος που αφορά την ίδρυση ιδιωτικών «μη κρατικών» πανεπιστημίων, που ανοίγει το δρόμο στη λειτουργία των δημοσίων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Η κυβέρνηση, όχι μόνο θέλει να νομιμοποιήσει την υπάρχουσα κατάσταση που βρίσκει πολλά τμήματα να χρηματοδοτούνται από εταιρίες και διάφορα εργαστήρια να λειτουργούν ως εντολοδόχοι κατά παραγγελία ερευνών που εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους αλλά και να μετατρέψει την τριτοβάθμια εκπαίδευση σε πεδίο ιδιωτικών επενδύσεων. Εμείς δε μπορούμε παρά να είμαστε αντίθετοι στην ένταση των ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση και στη μετατροπή της γνώσης μας σε εμπόρευμα.
Ακόμα, σταθήκαμε αντιμέτωποι με την εφαρμογή των ψηφισμένων νόμων της αξιολόγησης που το μόνο που μας προσφέρουν απλόχερα, είναι εξετάσεις, ανταγωνισμός και ατομικές λύσεις. Η συνεχής αξιολόγηση και ειδίκευση, η επανακατάρτιση, το «σπάσιμο των πτυχίων» και η εισαγωγή του φακέλου ατομικών δεξιοτήτων, στοχεύει στην παραγωγή ενός ευέλικτου – εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού για τις μηχανές του ελληνικού καπιταλισμού, επιβάλλοντάς μας τις αξίες (εξατομίκευση, ανταγωνισμός) του σύγχρονου εργασιακού μεσαίωνα.
Ένας εργασιακός μεσαίωνας που μεταφράζεται σε κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, αναγνώριση διευθυντικού δικαιώματος, ωράρια-λάστιχο, μαύρη-ανασφάλιστη εργασία και συμπίεση των μισθών στα όρια της φτώχιας. Συνθήκη που καθιστά την εργασία μας ιδιαίτερα επισφαλή και εξόχως κερδοφόρα για τα αφεντικά. Όμως, εκτός από τη μισθωτή εργασία, και εμείς, ως άμισθοι σκλάβοι, δεν βρισκόμαστε σε καλύτερη μοίρα. Εμείς, που σαν φοιτητές των ΕΜΜΕ αναγκαζόμαστε να δουλεύουμε απλήρωτοι κάνοντας χαμαλοδουλειές, μέχρι να μας «εγκρίνει» ο κάθε εργοδότης και να αρχίσει να μας δίνει ψίχουλα εκμεταλλευόμενος τη μαύρη εργασία μας. Έτσι, αυτό που κάποιοι το λένε «πρακτική άσκηση», ουσιαστικά γίνεται στυγνή εκμετάλλευση. Ζητώντας μισθό αξιοπρέπειας, διεκδικούμε μισθό για οποιονδήποτε εντάσσεται στη μισθωτή σχέση αλλά και όποιον δε βρίσκεται σ’ αυτή. Ταυτόχρονα, τα ΕΜΜΕ, είναι ένα «τμήμα-πλάνητας» που στεγάζεται σε τέσσερα (Καλαμιώτου, Γρυπάρειο, Νομική, Ιπποκράτους) διαφορετικά κτίρια, με αποτέλεσμα με αποτέλεσμα να χάνεται κάθε δυνατότητα ουσιαστικής επικοινωνίας και συντονισμού των φοιτητών, καθώς και την άσκοπη περιπλάνησή μας στο κέντρο της Αθήνας. Εδώ και μια δεκαπενταετία, το τμήμα δεν έχει καταφέρει να στεγαστεί σε ένα ενιαίο κτίριο λόγω της υποχρηματοδότησης και της έλλειψης βούλησης απ’ την πλευρά του κράτους, είτε λόγω ανεπαρκών και αποτυχημένων επιλογών των υπευθύνων. Η προσωρινή λύση του Γρυπαρείου είναι απλώς στάχτη στα μάτια και εμείς δεν κάνουμε βήμα πίσω από την πάγια διεκδίκησή μας για ένα ενιαίο κτίριο που να καλύπτει όλες τις λειτουργικές και διοικητικές ανάγκες του τμήματος.
Τέλος, η προσπάθεια για αναδιαμόρφωση του προγράμματος σπουδών απ’ τη Γενική Συνέλευση του τμήματος είναι ενδεικτική για την εφαρμογή της αξιολόγησης στη σχολή μας, με άμεσο αντίκτυπο το «σπάσιμο» των πτυχίων και τη στείρα εξειδίκευσή μας. Εντωμεταξύ, η τελευταία απόφαση για αύξηση της τιμής της σίτισης στη φοιτητική λέσχη στα 4 ευρώ, ο περιορισμός των δικαιούχων δωρεάν σίτισης (εξαιρούνται μεταπτυχιακοί, εργαζόμενοι στο πανεπιστήμιο, φοιτητές άλλων πανεπιστημίων κλπ.) και η γενικότερη επίθεση στις κοινωνικές παροχές για την πλειοψηφία των φοιτητών (σίτιση-στέγαση-συγκοινωνίες-συγγράμματα κλπ.), έχει σαν αποτέλεσμα μεγαλύτερα οικονομικά βάρη για τους πιο αδύναμους οικονομικά φοιτητές και εργαζόμενους.
Μετά από πρόταση του ΠΑΣΟΚ και με τη σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης της Ν.Δ., ξεκινά την Τετάρτη 7/12 η συζήτηση για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του συντάγματος, παρά την δεδομένη και με πολλούς και δυναμικούς τρόπους εκφρασμένη αντίθεση του συνόλου της εκπαιδευτικής κοινότητας όλο το προηγούμενο διάστημα. Βέβαια, δεν περιμέναμε την πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ «να μας πιάσουν στον ύπνο» για να καταλάβουμε ότι είναι συνένοχοι στο έγκλημα. Στο κάτω-κάτω το κίνημα έχει δώσει την ξεκάθαρη απάντησή του: όταν τα βρίσκουν στο κτίριο της Βουλής, η μόνη αντιπολίτευση είμαστε εμείς! Εμείς απαντάμε ότι δεν παζαρεύουμε το μέλλον μας με κανένα υπουργείο και καμιά κυβέρνηση, αλλά το διεκδικούμε στο δρόμο. Αγωνιζόμαστε μαζί με όλα τα αντιστεκόμενα κοινωνικά κομμάτια (μαθητές, καθηγητές, δάσκαλοι και όλοι οι εργαζόμενοι). Απέναντι στο μέλλον που μας ετοιμάζουν απαντάμε με
ΔΥΝΑΜΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ - ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ - ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
Διεκδικούμε:
- Καμία αναθεώρηση του άρθρου 16, όχι στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων
- Πλήρης απόσυρση του νόμου-πλαισίου
- Να μην εφαρμοστούν οι νόμοι της αξιολόγησης-ΙΔΒΕ-ΔΟΑΤΑΠ
- Καμιά αναπροσαρμογή του προγράμματος σπουδών!
- Δουλειά με δικαιώματα, αυξήσεις στους μισθούς
- Ούτε μια ώρα άμισθης εργασίας, μισθός αξιοπρέπειας για όλους
- Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγκοινωνίες
- Κάτω τα χέρια από το άσυλο, το άσυλο είναι κοινωνική υπόθεση όπως και η υπεράσπισή του. Διεύρυνσή του σε σχολεία και εργασιακούς χώρους.
- Ένα ενιαίο κτίριο που να καλύπτει τις λειτουργικές και διοικητικές ανάγκες του τμήματος.
- Κατάληψη της σχολής από 6 μέχρι 12 Δεκεμβρίου 2006.
- Συμμετοχή στο πανελλαδικό πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της Παρασκευής 8/12 και σε συντονισμό με τις υπόλοιπες σχολές.
- Νέα Γενική Συνέλευση την Τρίτη 12/12, ώρα 15:00, Καλαμιώτου Α’
- Καθημερινή συνέλευση κατάληψης στις 16:00
ΚΑΤΩ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ
ΝΟΜΟΣ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΦΟΙΤΗΤΗ
---------------------------
06/12/06: ΓΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ Φ. ΤΡΑΒΕΡΣΟ
Ο ΑΓΩΝΑΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ...
...ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ
Μετά την επιβολή της δικτατορίας του Βιντέλα στην Αργεντινή( 1976-1983 περίπου 30.000 αγωνιστές «εξαφανίστηκαν». Από τότε οι οικογένειες και οι σύντροφοι τους προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανές τις μνήμες και τα όνειρα τους.
Μαζί τους, ο Φερνάντο Τραβέρσο, ποιητής και ζωγράφος που συμμετείχε στον αντιδικτατορικό αγώνα βγάζει την τέχνη από τα μουσεία και την κατεβάζει στους δρόμους της πόλης σημαδεύοντας τα καθημερινά δρομολόγια των κατοίκων του Ροζάριο, της πόλης που μεγάλωσε με τις μνήμες του, τις μνήμες μιας ολόκληρης γενιάς.
Η ιστορία με τα ποδήλατα μας γυρίζει πίσω στα χρόνια της χούντας στην Αργεντινή. Σε μια «παράνομη» συνάντηση ο Φερνάντο περιμένει ένα σύντροφο. Αυτός εμφανίζεται με ένα ποδήλατο, αλλά έχοντας αντιληφθεί ότι τον παρακολουθούν και θέλοντας να προστατέψει τον Φερνάντο, τον αγνοεί και τον προσπερνά.
Λίγα μέτρα παρακάτω βρέθηκε το ποδήλατο του κι από τότε ο ίδιος αγνοείται…
Πριν περίπου πέντε χρόνια το πρώτο ποδήλατο εμφανίστηκε στην πόλη του Ροζάριο. Από τότε 350 ποδήλατα αποτυπώθηκαν σε τοίχους κτιρίων που λειτούργησαν ως κολαστήρια, (κρατητήρια και χώροι βασανιστηρίων) αλλά και μπροστά από σχολεία και παλιά εργοστάσια. 350 ποδήλατα διατρέχουν τους δρόμους της πόλης, όσοι κι οι αγνοούμενοι από αυτήν. 29 από αυτούς ήταν σύντροφοι του Φερνάντο. (λεπτομέρειες στα http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=612252 http://periodikoalana.blogspot.com/2006_12_01_archive.html http://www.fernandotraverso.com/ )
Στις 4 και 5 Δεκέμβρη 2006 η ομάδα "ΑλΑνΑ (αλληλεγγύη, αντίσταση, αξιοπρέπεια) ...στις Αμερικές των κινημάτων" διοργάνωσε διήμερο εκδηλώσεων μνήμης, δημιουργίας και παρέμβασης στην πόλη με τον Αργεντίνο ποιητή και ζωγράφο Φερνάντο Τραβέρσο καλώντας ομάδες, συλλογικότητες, δημοτικές κινήσεις, στέκια, καταλήψεις κ.α. να συμμετάσχουν.
Την Τρίτη 5 Δεκεμβρίου στα Προσφυγικά της λεωφόρου Αλεξάνδρας, σε συνεργασία με τον Σύλλογο Κατοίκων της περιοχής και ομάδα φοιτητών, φοιτητριών και εκπαιδευτικών της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΕΜΠ πραγματοποιήθηκε η δεύτερη εκδήλωση με προβολή slides, video και μουσική. Ο Φερνάντο Τραβέρσο αποτύπωσε και πάλι τα ποδήλατα του σε τοίχους και υφάσματα.
Κάπου εκεί συναντηθήκαμε…σχεδόν τυχαία μερικοί καταληψίες από τα ΕΜΜΕ. Επιστρέφοντας στο γαλατικό χωριό φροντίσαμε να βρούμε έναν τοίχο σε μόνιμα κατειλημμένο έδαφος της σχολής για να «στεγάσει» ένα επιπλέον ποδήλατο στο κτίριο της Καλαμιώτου…αυτή τη φορά πάνινο.
*η 2η φωτο στη δευτερη σειρά είναι από το αρχείο του Τραβέρσο
...παραμορφωθήκαμε μόνοι μας
