Τετάρτη, 8 Νοεμβρίου 2006…
Ώρα 13:00 ΑΣΟΕΕ
Λίγο πριν αρχίσει η γενική συνέλευση φοιτητών δεκαπέντε με είκοσι πληρωμένοι τραμπούκοι της ΔΑΠ, με τη σιωπηρή στήριξη των στελεχών της, επιτίθενται σε φοιτητή εμποδίζοντας τον να βγει από το αμφιθέατρο. Κατά τη διάρκεια της συνέλευσης, μερίδα φοιτητών απαντά στις συνεχείς προκλήσεις των ΔΑΠιτών εξοστρακίζοντας αρκετούς από αυτούς από το χώρο του πανεπιστημίου.
Ώρα 17: 00 Καλαμιώτου Α΄
Συνέλευση φοιτητών ΕΜΜΕ. Μετά από την επτάμηνη θερινή τους νάρκη τα «αξιότιμα» μέλη της ΔΑΠ κάνουν την επανεμφάνιση τους με τη συνοδεία που αρμόζει σε έναν μελλοντικό τουλάχιστον υπουργό (με τις υγείες σου, βρε) και το γιόκα του Γενικού Γραμματέα της ΝΔ. Η προσωπική τους φρουρά αποτελούμενη από δέκα εξωσχολικούς ΔΑΠίτες, σφογγοκωλάριους, φράζει τις εισόδους της Καλαμιώτου προτάσσοντας τα σώματα τους και υπονοώντας τον έλεγχο του χώρου και της διαδικασίας διεκδικώντας ένα πολύ οικείο σε αυτούς ρόλο, αυτόν του πορτιέρη σε νυχτερινά μαγαζιά.
Ενώ ο αρχιδαπίτης της σχολής με το γνωστό διαλλακτικό ύφος μεγάλου δημοκράτη επιδίδεται στην πάντα χαμηλών τόνων ανάλυσή του για το ποιοι είναι οι λόγοι που πρέπει να μπουν ιδιωτικές εταιρείες στις σχολές, ποια τα οφέλη από την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και πόσο περισσότερο σεβασμό θα τρέφουν οι φοιτητές απέναντι στα βιβλία τους αν τα πληρώνουν, στην ΑΣΟΕΕ ομοϊδεάτες τους κάνουν σαφές ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο της παράταξης τους και ποιοι οι απώτεροι στόχοι. Ομάδα δεκαπέντε ατόμων αποτελούμενοι από ΔΑΠίτες των ΤΕΦΑΑ, μπράβους και γνωστά φασιστοειδή εισβάλουν στο χώρο του πανεπιστημίου και επιτίθενται με ξύλα και μαχαίρια σε φοιτητές, τραυματίζοντας δύο από αυτούς και στέλνοντας τους στο νοσοκομείο. Το γεγονός γίνεται γνωστό στη συνέλευση μας και κάποιοι από εμάς σπεύδουν να υπερασπιστούν τη διαδικασία της συνέλευσης αποβάλλοντας από αυτή (όχι με τον πιο ευγενικό τρόπο) τη φρουρά της ΔΑΠ, μέσα στην οποία υπήρχαν και μέλη της ΔΑΠ Νομικής που την προηγούμενη βδομάδα, κάνοντας επίδειξη δύναμης στη γενική συνέλευση τους, ξυλοκόπησαν ένα φοιτητή. Παράλληλα, οι ορκισμένοι εχθροί του νεοφιλελευθερισμού, αυτοί που δε φοβούνται να κατονομάσουν στα πλαίσια τους ενόχους, οι αγαπημένοι μας Κνίτες καταδικάζουν την ενέργεια αποκαλώντας μας συμμορίτες και τρέχουν πανικόβλητοι να προστατεύσουν τους ΔΑΠίτες που με τα παπούτσια τους στο χέρι ακόμα τρέχουν…
Η αντίσταση στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που κλιμακώθηκε το δίμηνο Μαΐου- Ιουνίου με τις μαζικότερες φοιτητικές πορείες των τελευταίων δεκαετιών και τις εκατοντάδες κατειλημμένες σχολές προκάλεσε μεγάλη αναταραχή στα επιτελεία της κυβέρνησης και ξάφνιασε πολλούς. Μεγάλη μερίδα του φοιτητικού σώματος λειτούργησε ακηδεμόνευτα και αντιθετικά προς τις προσταγές των κυβερνώντων, προκαλώντας την παράλυση του εκπαιδευτικού μηχανισμού και διεκδικώντας το δικαίωμα λόγου και παρέμβασης όχι μόνο σε ζητήματα που άπτονται αποκλειστικά του εκπαιδευτικού αλλά και προεκτείνοντας τις διεκδικήσεις σε θέματα ευρύτερου κοινωνικού ενδιαφέροντος (εργασιακές διεκδικήσεις, άσυλο, ζήτημα μεταναστών). Ανέδειξε τη δύναμη του συλλογικού και τις προοπτικές που είναι δυνατό να αναπτυχθούν από όλα τα κοινωνικά κομμάτια στην αντιπαράθεση τους με τους εκάστοτε μηχανισμούς εξουσίας. Παρά το ξεπούλημα του αγώνα από τους γραφειοκράτες των ΕΑΑΚ, οι φοιτητές τάραξαν τα λιμνάζοντα κοινωνικά νερά επηρεάζοντας σημαντικά την κατεστημένη και ομαλή λειτουργία του πανεπιστημίου με το ειδικό βάρος που το χαρακτηρίζει στα πλαίσια της καπιταλιστικής μηχανής. Η ανάγκη λοιπόν των κρατούντων για επανασταθεροποίηση της κατάστασης με απώτερο σκοπό βέβαια την αίσια αποπεράτωση της αναδιάρθρωσης, προαπαιτούμενο για τη διαμόρφωση των νέων εργασιακών σχέσεων, πυροδότησε την αλυσιδωτή αντίδραση των αμυντικών μηχανισμών του συστήματος. Αφού ο λόγος και η δραστηριότητα που ανέπτυξε το κίνημα απονοηματοδοτήθηκε ενσωματώθηκε από τα ΜΜΕ και ενώ η κυβέρνηση έδωσε σαφείς οδηγίες για αποτελεσματική καταστολή των φοιτητών στις πορείες με αποκορύφωμα το μακέλεμα της 8ης Ιουνίου, ο πόλεμος συνεχίστηκε με την τακτική της δήθεν διαλλακτικότητας και τις εκκλήσεις να ξεχαστεί το ξυλοφόρτωμα και να αρχίσει ο διάλογος.
Με την έναρξη του ακαδημαϊκού έτους η απειλή δημιουργίας πανεκπαιδευτικού μετώπου εναντία στην κυβερνητική πολιτική με την συμπόρευση των αγωνιζομένων δασκάλων, των μαθητών και των φοιτητών κατέστησε επιτακτική την ανάγκη αποτελεσματικής αντιμετώπισης της κατάστασης. Το έργο των ΜΜΕ και των δυνάμεων καταστολής έρχεται να συμπληρώσει η νεολαία του κυβερνώντος κόμματος, η οποία ως ένας μηχανισμός που λειτουργεί στους κόλπους της πανεπιστημιακής κοινότητας μπορεί να επιφέρει πιο άμεσα αποτελέσματα. Απαξιώνοντας κάθε προσπάθεια αυτοκαθορισμού των ανθρώπων μέσω της συλλογικής δράσης επιχειρεί να διαποτίσει τις συνειδήσεις των φοιτητών με τη βασική, για τη διατήρηση του υπάρχοντος, αξία του ατομικισμού, τον εξοντωτικό ανταγωνισμό για την προσωπική ανάδειξη του καθενός και τη ματαιοδοξία της κοινωνικής ανέλιξης και του καριερισμού. Δρα σε πρώτο επίπεδο διασπείροντας το φόβο για χάσιμο του εξαμήνου, συσπειρώνοντας και κατεβάζοντας σε συνελεύσεις φοιτητές, οι οποίοι καθόλη τη διάρκεια των κινητοποιήσεων και όχι μόνο, όταν δηλαδή υπήρχε το έδαφος για ανάπτυξη διαλόγου στους κόλπους του πανεπιστημίου, ήταν αδιάφοροι και απόντες. Από την άλλη, όπου αυτό δεν είναι εφικτό, ολοκληρώνει τη λειτουργία της ως απεργοσπαστικός μηχανισμός χρησιμοποιώντας την τρομοκρατία. Τότε τη θέση των απολιτίκ φοιτητών έρχονται να αναπληρώσουν οι φουσκωτοί ΔΑΠίτες σε ρόλο πορτιέρη στις γενικές συνελεύσεις και οι πληρωμένοι μπράβοι, θυμίζοντας τις εποχές των Ρέιντζερς.
Ως φοιτητές που συμμετείχαμε στις κινητοποιήσεις δρώντας ακηδεμόνευτα στο εσωτερικό του κινήματος και οργανώνοντας την αδιαλλαξία μας απέναντι στο στημένο διάλογο της κυβέρνησης δε θα μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια μπροστά στην επέλασή της στα πανεπιστήμια. Θα προστατεύσουμε με κάθε μέσο την προσπάθεια μας για καθορισμό των διεκδικήσεων και των δράσεων μας μέσα από συλλογικές διαδικασίες. Όπως συνέβη με τους αποτυχημένους πορτιέρηδες της Νομικής, κάθε προσπάθεια ελέγχου και επιβολής στις γενικές συνελεύσεις θα δέχεται το μερίδιο της συλλογικής αντιβίας που της αναλογεί.
Υ.Γ: Όσο για αυτούς που απαξιώνανε και σαμποτάρανε τις κινηματικές διαδικασίες του Ιουνίου και που τώρα έρχονται ως «οργισμένοι» και «ανυπότακτοι» καταληψίες του ΠαρασκευοΣαββατοΚύριακου (ΠΣΚ) να καρπωθούν την πολιτική υπεραξία και να τη μετατρέψουν σε ψήφους για το Κόμμα, δεν τους παίρνουμε καν στα σοβαρά, το ίδιο το κίνημα όταν ξαναέρθει η ώρα θα τους αποβάλλει καταδικάζοντας τους για μια ακόμη φορά να συνεχίσουν τη μοναχική τους πορεία εσωστρέφειας και επαναστατικής καθαρότητας.
….δεν ηταν απλώς μια μέρα
Συμμορίτες- Συμμορίτισσες
από τα ΕΜΜΕ
