Η ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΧΙΣΕ ΦΕΤΟΣ
ΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΕΚΚΡΕΜΟΤΗΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΟΥΝΗ...
Στις σχολές μας παρατηρούμε ένα κοινό και πολλές διαφορές σε σχέση με το πως τις αφήσαμε στα τέλη Ιούνη. Το μόνο κοινό είναι ότι είναι γεμάτες από κόσμο, όπως ήταν και στις γενικές συνελεύσεις που γίνονταν πριν δύο μήνες, τις μαζικότερες των τελευταίων χρόνων. Από εκεί και πέρα όμως υπάρχουν πολλές διαφορές. Ο ενθουσιασμός του αγώνα έχει αντικατασταθεί από το άγχος της ύλης, η όρεξη για επικοινωνία από τον καταναγκασμό της εξεταστικής και την στείρα απομνημόνευση γνώσεων, οι συλλογικές δράσεις από τον ατομικό δρόμο προς το «πολυπόθητο» πτυχίο. Οι κουβέντες, οι συζητήσεις, ο διάλογος κι η ζύμωση στο εσωτερικό της φοιτητικής κοινότητας έχουν παύσει, αφού οι καθηγητές είναι αυστηροί όταν λένε ότι «μην μιλάτε, δεν επιτρέπεται η συνεργασία». Ταυτόχρονα οι ίδιοι σε κάποιες σχολές με τον εκβιασμό της εξεταστικής συμπεριφέρθηκαν εκδικητικά προς τον αγώνα των φοιτητών.
Παρά το λούκι όμως της εξεταστικής, θυμόμαστε ότι τον Μάιο-Ιούνιο των καταλήψεων κατεβήκαμε στο δρόμο και απαιτήσαμε να μην κατατεθεί ο νόμος πλαίσιο και να μην γίνει καμιά αναθεώρηση στο άρθρο 16 του Συντάγματος, που θα άνοιγε τον δρόμο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και την λειτουργία των δημοσίων με ιδιωτικά-ανταγωνιστικά κριτήρια. Όλο το καλοκαίρι δεν είδαμε καμιά οπισθοχώρηση της κυβέρνησης απέναντι σε αυτές τις δυο αιχμές που είχε θέσει το φοιτητικό κίνημα. Αντίθετα όλες οι δηλώσεις τους λένε ότι η «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» θα συνεχιστεί και ότι «η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι μια από τις βασικές μας προτάσεις ενόψει συνταγματικής αναθεώρησης και δεν θα υποχωρήσουμε». Και φυσικά το προσχέδιο νόμου είναι έτοιμο για χρήση ανά πάσα στιγμή τελειώσει ο διάλογος τους με την ΔΑΠ στη Βουλή.
Θυμόμαστε ακόμα ότι το πολιτικό πλαίσιο που έβαλαν σχεδόν όλες οι γενικές συνελεύσεις, είναι ο συνολικός αγώνας ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Κι αυτό που είδαμε όλο το καλοκαίρι ήταν ότι η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση όχι μόνο δεν σταμάτησε εξαιτίας της κοινωνικής πίεσης που προκαλέσαμε, αλλά εκδικήθηκε τα παιδιά που περιμέναμε να τα έχουμε δίπλα μας στις σχολές και στους αγώνες, ως πρωτοετείς. Κάποιες χιλιάδες από αυτούς δεν θα τους συναντήσουμε στις σχολές, γιατί θεωρούνται «ηλίθιοι» και «τεμπέληδες» αφού δεν κατάφεραν να αντεπεξέλθουν στην τρομοκρατία των πανελλαδικών εξετάσεων. Αναπαράγοντας τους διαχωρισμούς ανάμεσα σε «έξυπνους» κι «ηλίθιους», «αιώνιους τεμπέληδες» και «συνεπείς εργατικούς φοιτητές», σε «θεωρητική» και «τεχνική» εκπαίδευση, στην ουσία εντείνουν τους ταξικούς φραγμούς (ιδιαίτερα) προς όσους μαθητές επέλεξαν την τελευταία. Και γνωρίζουμε ότι αυτή η αναδιάρθρωση ξεκινάει από τα σχολεία για να καταλήξει στα πανεπιστήμια, οπότε τόσο η «βάση του δέκα» όσο κι οι αλλαγές που προωθούνται και τώρα στα τεχνικά λύκεια αποτελούν άλλο ένα χτύπημα της απέναντι στον αγώνα μας .
Τέλος στις συνελεύσεις μας μιλούσαμε για αλλαγές σε εκπαίδευση-εργασία, ξέροντας ότι ο εργασιακός μεσαίωνας που μας περιμένει μετά το\τα πτυχίο/α μας κάθε άλλο πάρα άσχετος είναι με τα χάλια του εκπαιδευτικού συστήματος. Και αυτό που πήραμε ως απάντηση το καλοκαίρι είναι ότι το πρόβλημα δεν είναι η ανεργία, η ακρίβεια, η ελαστική ή κι απλήρωτη εργασία, οι κατώτεροι μισθοί στην Ευρώπη, οι φόροι, τα «εργατικά ατυχήματα», αλλά αντίθετα το βασικό πρόβλημα είναι οι διαδηλώσεις όσων διαμαρτύρονται για όλα αυτά! Μια «συζήτηση» που μόνο ως «τυχαίο» δεν μπορούμε να εκλάβουμε το γεγονός ότι ξεκίνησε μετά τις μεγαλειώδεις και δυναμικές διαδηλώσεις που πραγματοποιήσαμε τον περασμένο Ιούνη.
Απ’ όλα τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι ο φόβος των κυβερνώντων πώς η αναταραχή στην παιδεία θα συνεχιστεί και τη νέα χρονιά, είναι απολύτως δικαιολογημένος. Κι εμείς είμαστε εδώ γιατί έχουμε άλλους χίλιους παραπάνω λόγους για να τους τον επιβεβαιώσουμε!
Χωρίς δισταγμό και παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες, πιστεύουμε ότι πρέπει να ξεκινήσουν δράσεις μέσα στην εξεταστική που θα έχουν ως στόχο την ανασυγκρότηση του κινήματος μετά απ’ αυτές, έτσι ώστε να προχωρήσουμε στον δρόμο των συνελεύσεων, των καταλήψεων και των διαδηλώσεων. Εφ’ όσον δεν υπάρχουν συνελεύσεις και καταλήψεις αυτή την στιγμή, είναι ανάγκη ο κόσμος που συμμετείχε σ’ αυτές να συστήσει πρωτοβουλίες αγώνα από τα κάτω που θα προετοιμάσουν τον «δεύτερο γύρο» της αναμέτρησης, θα οργανώσουν την συμμετοχή μας σε συλλαλητήρια, όπως αυτά στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης (9 Σεπτέμβρη) και το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στο οποίο καλούν οι απεργοί δάσκαλοι στις 20 Σεπτέμβρη. Πρωτοβουλίες αγώνα που γίνονται επιτακτικές αν σκεφθούμε ότι οι κάθε λογής γραφειοκράτες κι οι τραμπούκοι της ΔΑΠ δεν θα «πιαστούν στον ύπνο» αυτήν την φορά (όπως φάνηκε και στο περιστατικό στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, όπου οι ΔΑΠίτες επιχείρησαν να φιμώσουν και να τραμπουκίσουν την πρωτοβουλία ενάντια στα νέα μέτρα των φοιτητών), αλλά θα ‘ρθουν έτοιμοι με στόχο να χειραγωγήσουν/καταστείλουν αυτό το κίνημα που συσπείρωσε πάρα πολύ ανένταχτο κομματικά κόσμο.
Δεν πρέπει λοιπόν να καθυστερήσουμε καθόλου, αν θέλουμε σύντομα να δούμε όλες τις σχολές και τα σχολεία κλειστά και τους καθηγητές σε απεργία. Αν θέλουμε να δούμε διαδηλώσεις στις οποίες θα συμμετέχουν μαζί μας άνεργοι, «νέοι» και «παλιοί» εργαζόμενοι, που θα μπλοκάρουν τις αναδιαρθρώσεις και θα δώσουν ένα μήνυμα κοινωνικής ανυπακοής στους κρατούντες. Με αυτή την προοπτική μαζευτήκαμε διάφορες πρωτοβουλίες φοιτητών από συντονιστικά κατάληψης που υπήρχαν σε σχολές της Αθήνας, για να υλοποιήσουμε κατ’ αρχήν την απόφαση του τελευταίου Συντονιστικού Γεν. Συνελεύσεων και Καταλήψεων, για συμμετοχή στην διαδήλωση στην Θεσσαλονίκη, σε μια στιγμή πού ούτε συνελεύσεις, ούτε καταλήψεις υπάρχουν στις σχολές μας. Στο χέρι μας είναι ο αγώνας να ξεκινήσει πιο δυναμικά, ν’ ανοιχτεί κοινωνικά και να θέσει πιο ριζοσπαστικά ζητήματα για την ίδια την εκπαίδευση και την κοινωνία γενικότερα.
ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟ ΠΑΜΦΟΙΤΗΤΙΚΟ/ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΤΗΝ ΔΕΘ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΣΑΒΒΑΤΟ 9/9, 18:00, ΚΑΜΑΡΑ
Πρωτοβουλία φοιτητών/τριών
από συντονιστικά κατάληψης
που υπήρχαν σε σχολές της Αθήνας
